نقش شهروند آگاه برای توسعه سیستم های استحصال آب باران در مناطق شهری

در جهان، تقاضا برای منابع آبی روزانه در حال افزایش است. از جمله مهمترین مباحث مرتبط با مدیریت منابع آبی در جهت کاهش تقاضای مصرف منابع آب در بخش شهری، استفاده از پتانسیلهای اجتماعی و انتقال مدیریت از بخش دولتی به سوی مشارکت مردمی است. وقتی که مردم در مدیریت منابع آبی درگیر میشوند، ایجاد تغییر در عملکردهای آنها که تاثیرات منفی بر مدیریت منابع آبی دارد راحتتر و سریعتر صورت میگیرد. یکی از راهکارهایی که در سالهای اخیر در مناطق شهری کشورهای پیشرفته مورد استفاده قرار گرفته است، استفاده از منابع مستقیم آب، نظیر آب استحصال شده از بارندگی است. در نگرش سنتی مدیریت رواناب شهری، تجمع رواناب به عنوان یک زایده با اثرات مخرب و منفی نگریستهمیشود، این در حالی است که با توجه به محدودیتهای موجود در تامین منابع آبی، لازم است نگرش مدیریت سنتی رواناب شهری )هرچه سریعتر خارج کردن رواناب از شهر( به نقطهنظر استفاده از رواناب برای تصفیه و ذخیره، به عنوان یک منبع تغییر یابد. هدف اصلی مطالعه حاضر نیز بررسی راهکارهای جلب مشارکت و آموزش شهروندان برای توسعه سیستمهای استحصال آب باران در مناطق شهری است. تحقیق پیش رو برگرفته از تجارب بدست آمده از مطالعات طراحی سیستمهای ذخیرهسازی و استفاده ازآب باران میباشد که در سطح منطقه 1 شهر تهران صورت پذیرفته است. در این تحقیق بستهای آموزشی مشارکتی پیشنهاد گردید که شامل مجموعه ای از اهداف آموزشی در سه فاز ابتدایی، میانی و - نهایی میباشد. این بسته ضمن ارایه استراتژی آموزشی، برای گروه های هدف متفاوت، دسته بندی وطراحی گردیده است. استفاده از سیاستهایی به منظور جلب مشارکتهای مردمی و برگزاری کلاسهای آموزشی و ترویجی در جهت آشنایی بهره برداران با فرایند مدیریت مشارکتی، از جمله پیشنهادهای اصلی مطالعه حاضر در جهت افزایش تمایل به مشارکت شهروندان در مدیریت منابع آبی محسوب میشوند

Keywords:

آموزش , استحصال آب باران , سطوح آبگیر , مشارکت مردمی , کلانشهر