بررسی فرآیند واجی اظهار عدم رخداد همگونی محل تولید خیشومی در قرآن کریم درچارچوب نظریه بهینگی

زبان قرآن کریم ویژگی های واجشناسی مخصوص به خود را دارد به طوری که بیشتر از 28 الگو و فرآیند متفاوت واجشناسی برای قاریان این کتاب مجید با روش توصیفی مناسب وجود دارد. تجوید متشکل از قوانین واجی برای چگونگی قرایت قرآن است. در این پژوهش توصیفی- تحلیلی فرایند عدم رخداد همگونی محل تولید خیشومی در قرآن کریم در چارچوب نظریه بهینگی با استفاده از مجموعه ایی از محدودیت های همگانی تحلیل شده است. با بررسی دقیق انواع داده ها در زبان قرآن کریم دریافتیم که هیچ گونه همگونی در بافت پیش از واکه، پیش از همخوان های غیردهانی و پیش از همخوان های ملازی رخ نمی دهد. زیرا نخستین واج واژه ای که در بازنمایی واجی پس از همخوان /n/ قرار دارد یک واکه است نه یک همخوان و آغازه واژه تهی است و در عوض، فرایند درج بست چاکنایی در آغازه تهی رخ خواهد داد. همچنین اگر پس از همخوان تیغه ای /n/ یکی از همخوان های چاکنایی // یا //، // وجود داشته باشد، همگونی محل تولید خیشومی روی نمی دهد. و نیز همخوان /n/ با جفت ملازی سایشی بی واک // و واک دار// همگون نمی شود. ولی با همخوان ملازی انسدادی /q/ همگون شده و به همخوان خیشومی ملازی [N] تبدیل می شود.

Keywords:

قرآن کریم , تجوید , نظریه بهینگی , فرایندهای واجی