رابطه سلامت عمومی، هوش معنوی و ناگویی خلقی با آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان پسر متوسطه شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه سلامت عمومی، هوش معنوی و ناگویی خلقی با آمادگی به اعتیاد در دانش آموزان پسر متوسطه شهر اهواز می باشد. طرح تحقیق توصیفی-همبستگی است. ابزار گردآوری داده در این تحقیق پرسشنامه است که شامل پرسشنامه سلامت عمومی، پرسشنامه هوش معنوی، پرسشنامه الکسی تایمیا اهواز و پرسشنامه آمادگی اعتیاد اهواز می باشد. نمونه آماری شامل 351 نفر بود که بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. برای بررسی وجود رابطه از روش پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتیجه تحلیل پیرسون حاکی از وجود رابطه معنی دار منفی بین سلامت عمومی و آمادگی اعتیاد، و بین هوش معنوی و آمادگی به اعتیاد و رابطه معنی دار مثبت بین مولفه ناگویی خلقی و آمادگی به اعتیاد است. همچنین تحلیل رگرسیون چندگانه بیانگر وجود رابطه معنی دار چند گانه بین سلامت عمومی، هوش معنوی و ناگویی خلقی با آمادگی به اعتیاد است.

Keywords:

سلامت عمومی , هوش معنوی , ناگویی خلقی , آمادگی به اعتیاد