گذار از آموزش دینی به تربیت دینی در عصر اطلاعات و ارتباطات با پرورش تفکر انتقادی

تکنولوژی نوین که معلول و ثمره ی عقل و تفکر انسان بوده و به یکباره سطح و کیفیت زندگی انسان ها را دگرگون کرده و ناممکن های دیروز را نه تنها ممکن، بلکه بدیهی ساخته است، امروز می کند. آموزش دین یکی از عناصری است که تکنولوژی نوین عصر ارتباطات آن را با چالش مواجه ساخته است. با وجود ارتباطات و اطلاعات رو به رشد و فزاینده و چالش انگیز بودن آن برای آموزش دینی، نظام های آموزش دینی برای ماندگار شدن چه تدابیری اندیشیده اند تکنولوژی ثمره ی تفکر است و راهکارهای مقابله با اثرات منفی آن نیز تنها در تفکر نهفته است و باید مبتنی بر تفکر باشد. تفکر بالاترین سطح از سطوح آموزش و پرورش است. یکی از توانایی های فکری ارزنده ای که دانش آموزان باید در طی فرایند برنامه های درسی مدارس کسب کنند این است که شنیده ها، خوانده ها، اندیشه ها و اعتقاد های مختلفی را که در زندگی با آنها روبرو می شوند ارزشیابی کنند و درباره ی آنها تصمیم های منطقی بگیرند. این توانایی ارزنده تفکر انتقادی نام دارد. با پرورش تفکر انتقادی می توان با چالشی که عصر ارتباطات برای آموزش دینی فراهم آورده به مقابله برخاست. رشد و پرورش مهارتهای فکری دانش آموزان همیشه مسیله ای پیچیده در آموزش و پرورش بوده و امروزه پیچیدگی این مسیله افزایشی دوچندان یافته، چرا که جامعه با مسایل و اطلاعات فزاینده ای روبرو بوده و توانایی تفکر انتقادی افراد برای تحلیل این مسایل و اطلاعات فزونی نیافته است. در جامعه ی کنونی دیگر آموزش صرف مفاهیم دینی پاسخگو نیست و دانش آموزان را در برابر هجمه ی رسانه های بیگانه مصون نمی سازد. باید به تربیت دینی پرداخت و بعد عاطفی نگرشی را تقویت کرد و این کار از طریق پرورش توانایی تفکر انتقادی دانش آموزان میسر است.

Keywords:

آموزش دینی , تربیت دینی , تفکر انتقادی