بررسی اثر بخشی آموزش رفتار درمانی شناختی مبتنی بر هیجان (ECBT) بر کاهش تعارضات والد - فرزند نوجوانان دختر دبیرستان های شهر اهواز

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش رفتاردرمانی شناختی مبتنی بر هیجان بر تعارضات والد فرزند در نوجوانان دختر دبیرستان های شهر اهواز در سال 95-94 بود. این پژوهش از نوع آزمایشی و دارای پیش آزمون و پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری شامل تمامی دانشجویان دختر دبیرستان های شهر اهواز در سال تحصیلی 95-94 بود. تعداد 30 دانش آموز به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15) و گواه ( 15 نفر) گمارده شدند. آزمودنی های گروه آزمایش در 8 جلسه یک ساعته آموزش گروهی به شیوه شناختی رفتاری مبتنی بر هیجان شرکت داده شدند؛ در حالی که آزمودنی های گروه گواه هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند. نتایج حاصل از پرسشنامه های تعارض والد- فرزند توسط آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مانند تحلیل کوواریانس تحلیل گردید. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که آموزش رفتاردرمانی شناختی مبتنی بر هیجان به طور معنی داری با کاهش ابعاد تعارض والد فرزند شامل پرخاشگری کلامی و پرخاشگری فیزیکی و همچنین افزایش مهارت استدلال در ارتباط است (P<0/001) به علاوه شاخص اتا نشان داد که 83 درصد از تغییرات صورت گرفته در ابعاد سه گانه تعارض ناشی از تاثیر مستقیم متغیر مستقل بوده است. یافته های این مطالعه نشان داد که آموزش به شیوه شناختی رفتاری مبتنی بر هیجان ممکن است به عنوان روشی موثر در کاهش تعارضات موجود در رابطه والدین و فرزندان نوجوان و بهبود مهارت های ارتباطی و هیجانی منجر شود.

Keywords:

رفتار درمانی شناختی مبتنی بر هیجان (ECBT) , تعارض والد- نوجوان , دختران