بررسی میزان موفقیت قوانین حوزه زنان در امنیت اجتماعی (مورد مطالعه: زنان 40-15 سال محلات قیطریه و هرندی شهر تهران)

پیدایش اولین شهرهای تاریخ بشر در نتیجه ی زندگی جمعی انسان ها جهت دستیابی به نیازها و تامین و تضمین امنیت آنها بوده است. حال گسترش بی حد و مرز شهرها و تبدیل آنها به شهرهای بزرگ و کلانشهرها و به دنبال آن افزایش مسایل شهرنشینی در کشورهای در حال توسعه این عامل را به یک تهدید در جوامع شهری تبدیل کرده است. امنیت اجتماعی از ابعاد مهم امنیت چه در بعد عینی و چه در بعد ذهنی است که یکی از مولفه های مهم زندگی مطلوب و سرزندگی شهرها به حساب می آید و به عنوان حقوق اساسی مردم مطرح است که نشان از اهمیت این موضوع دارد،از طرفی دیگر در عصر مدرن به دلیل حضور روزافزون زنان در اجتماع نیاز آن ها به امنیت نیز افزایش یافته که همین موضوع مورد توجه محققان و قانون گذاران درآمده است. بر این اساس پژوهش حاضر با رویکردی نسبتا متفاوت قوانین حوزه زنان رادر پنج بعد اصلی امنیت اجتماعی بررسی کرده و میزان موفقیت آن را دراحساس امنیت زنان به صورت تطبیقی در دو محله توسعه یافته و کم توسعه یافته تهران سنجیده شده است. روش انجام تحقیق تحلیلی_پیمایشی بوده و بصورت پرسشنامه انجام گرفته است، همچنین در تحلیل یافته ها از روش آزمون تی استفاده شده است. یافته های پژوهش حاکی از آن است که بین قوانین تصویب شده در حوزه زنان و کاهش یا افزایش امنیت اجتماعی آنها در جوامع شهری رابطه معناداری وجود دارد که شدت و ضعف این رابطه در 2 محله مطالعه شده بسته به شاخص های مختلف متفاوت است. بنابراین می توان نتیجه گرفت که افزایش امنیت اجتماعی زنان در جامعه شهری نیازمند قانون گذاری در حوزه های مختلف امنیت است که در این پژوهش سعی می شود به آن پرداخته شود.

Keywords:

زنان , زندگی شهری , امنیت اجتماعی , قوانین حوزه زنان , تهران