نگاهی چند سطحی به نقش اجتماعی داروغه در تاریخ جامعه ایرانی با تاکید بر نظم و امنیت اجتماعی

جوامع بشری در طی تحولات تاریخی خود شاهد ناظمانی بوده که بیشتر باهدف کنترل و تامین امنیت اجتماعی طراحی میشدند، گرچه نحوه انتخاب آنها نه بر مبنای شایستگی و تخصص بلکه بهموازات خصیصه سنتی و قبیلهای آن دوران مبتنی بر زود، قدرت فیزیکی، اتکا به نهادهای قدرت و نظمیه و نفوذ اقتصادی بوده است. داروغه نیز همین نقش و روال تاریخی را در نوع خود تجربه نموده است. داروغه حاصل ناامنی، نزاع گروهی ایلات، خوانین و روستاییان نسبت به همدیگر، فراگیر بودن غارت، سرقت احشام و فقدان نظاممند نظارت و نهادهای قانونی درروندتاریخی جامعه ایرانی بوده است. گذشته تاریخ ایران، با آشوبهای خوانین، ایلات و طوایف گرهخورده است. تاریخ گذشته ایران را میتوان در خصیصه حکومتی ملوکالطوایفی، طایفهای و قشونکشی به همدیگر برای دستیابی به منابع کمیاب، افزایش قلمرو، تامین امنیت، دفاع از داشتههای خودی خلاصه و تحلیل نمود. با توجه به این شرایط، داروغه در جایگاه نظم و امنیت معنا و مفهوم پیدا میکند. هدف این گروه، شناسایی مخلان نظم، قانونگریزان، مبارزه با غارتچیان و محافظت از قلمرو تعریفشده بوده است.

Keywords:

داروغه , امنیت , ایران , تاریخ , نظم اجتماعی