کاربرد وجه، در فعل های وجهی دعای نخست صحیفه سجادیه

همان گونه که قرآن کریم با سوره حمد آغاز شده، دعای نخست صحیفه گرانقدر سجادیه نیز، طبق عادت امامان معصوم (ع)، در حمد و ستایش پروردگار است. با کاوش در وجه افعال، که مشخصه ای برای رسیدن به نگرش است، می توان به لطایفی در ضمن دعا پی برد. با بررسی وجه افعال، نوع رخداد فعل، در نظام نحوی ای که به کار رفته، متمایز می شود. نگارنده با توجه به تازگی موضوع مذکور، و این که کم تر محققی به آن پرداخته، با روش توصیفی- تحلیلی و با مراجعه به کتاب خانه و منابع اینترنتی، تحلیل را به انجام رسانده است.امام سجاد (ع)، در جملاتی که می خواهند قطعیت فضل و مشیت پروردگار را برسانند، از وجه تمام و اوضاع ثابت بهره برده، و در دعا های خالصانه خود از معبود، از وجه نا تمام و اوضاع حرکتی استفاده نموده، تا استمرار و الحاح در دعا را برسانند و درخواست را به اجابت نزدیک نمایند. از سویی دیگر، وجهیت معرفتی، در افعال این دعا، مطالب مطرح شده از سوی امام(ع) را، قرین واقعیت کرده است.