ارائه یک معماری بر اساس نظریه خطر در سیستم های ایمنی و عامل های متحرک برای تشخیص نفوذ توزیع شده

مسائل امنیتی در سیستم های نرم افزاری بزرگ و توزیع شده، آن قدر پیچیده هستند که نمی توان آن ها را تنها با به کارگیری چند روش امنیتی مانند رمزنگاری و احراز هویت حل کرد. شناسایی حمله هایی چون عدم پذیرش سرویس (DoS) و اشکالاتی مانند بدرفتاری گره ها، نیاز به رویکردهایی دارند که به طور ویژه در سطح معماری سیستم مطرح می شوند. به عبارت دیگر، آرایش اجزای سیستم و نحوه ی ارتباط میان آنها، در حل مسائل امنیتی سیستم ها تاثیر بسزایی دارند. شباهت های جالب میان سیستم های کامپیوتری توزیع شده و دستگاه ایمنی بدن و ویژگی های مهمی از سیستم مانند توازی، توزیع شدگی، خودسازماندهی و تطبیق پذیری، نشان می دهند که دستگاه ایمنی بدن، چارچوبی مناسب برای طراحی سیستم های توزیع شدگی امن ارائه می کند. در این مقاله، ایده هایی مفید از رفتار دستگاه ایمنی بدن بر اساس یافته های جدید ایمنی شناسی و به ویژه نظریه خطر، استخراج و معماری جدیدی برای ایمن سازی سیستم های توزیع شده در جهت افزایش دقت، سرعت و پایداری آنها در تشخیص نفوذ ارائه شده است.