اثر بخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ( ACT ) در نگرش فرزندان طلاق نسبت به کیفیت زندگی

طلاق یکی از آسیب های اجتماعی است که متاسفانه در چند دهه اخیر در کشور عزیزمان رشد روزافزونی داشته است . طلاق یک پدیده روان شناختی است; چرا که بر تعادل روانی فرزندان و بستگان خانواده به شدت تاثیر می گذارد. هدف از انجام این تحقیق اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) در نگرش فرزندان طلاق نسبت به کیفیت زندگی بوده است. جامعه آماری شامل کودکان 10 تا 12 ساله دارای والدین مطلقه ساکن شهر کرج بود که در مدارس دولتی اشتغال به تحصیل داشتند. نمون شامل 90 نفر بود که به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند و در دو گروه کنترل و آزمایش جایگزین شدند. گروه آزمایش که شامل 45 نفر بودند آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) را در 8 جلسه 45 دقیقه ای دریافت کردند و گروه کنترل که شامل 45 نفر بودند هیچ آموزشی دریافت نکرند. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان جهانی بهداشت (WHOQOL-BREF) و پروتکل کودک و نوجوان درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد می باشد. برای تحلیل نتایج از نرم افزار آماری SPSS استفاده شد و یافته های پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر نگرش فرزندان طلاق نسبت به کیفیت زندگی موثر است و به آنها کمک کرد تا با شرایط نامطلوب زندگی شان سازگارتر شوند.

Keywords:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ( ACT ) , کیفیت زندگی , فرزندان طلاق , طلاق