رابطه بین پیوندهای والدینی با گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه شهر اهواز

گرایش به رفتارهای پرخطر از جمله آسیب های دوره نوجوانی می باشد که متاثر از عوامل مختلفی می باشد، یکی از این عوامل پیوندهای والدینی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین پیوندهای والدینی با گرایش به رفتارهای پرخطر در دانش آموزان پسر دوره ی متوسطه شهر اهواز انجام شد. پژوهش حاضر از نوع همبستگی بود. جامعه ی آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان پسر دوره متوسطه شهر اهواز بودند. به منظور انجام پژوهش 288 نفر از دانش اموزان به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. برای سنجش متغیرهای مورد مطالعه از پرسشنامه پیوند های والدینی و پرسشنامه گرایش به رفتارهای پرخطر استفاده شد. به منظور تخلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شد. نتایج نشان داد که بین پیوندهای والدینی و رفتارهای پرخطر با میزان همبستگی (r=0/449) در سطح معناداری (0/01> P) رابطه منفی و معنادار وجود دارد. به عبارت دیگر هر چه پیوند والدینی بیشتر گزارش شده باشد میزان گرایش به رفتارهای پرخطر در نوجوانان کمتر است. بر این اساس اینگونه می توان نتیجه گرفت که پیوندهای والدینی و ارتباط قوی بین نوجوانان و والدین از جمله عوامل بازداری کننده از رفتارهای پرخطر در جوانان می باشد.

Keywords:

رفتارهای پرخطر , پیوندهای والدینی , خانواده