تاثیر روش تدریس کاوشگری بر یادگیری پایدار درس علوم تجربی در دوره ی ابتدایی

پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش طرح تحقیق آزمایشی با گروه آزمایش و گواه و پیش آزمون و پس آزمون است که هر دو گروه، دو بار مورد اندازه گیری قرار می گیرند. جامعه آماری آن شامل، دانش آموزان پایه پنجم (دختر و پسر) دوره ابتدایی شهرستان ساری ناحیه 1 به تعداد 1435 نفر بوده و به دلیل شبه تجربی بودن تحقیق، در سطح اطمینان 95% و خطای اندازه گیری α=5% از بین افراد جامعه آماری تعداد 40 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. از میان 76 کلاس درس پایه پنجم ابتدایی شهرستان ساری ناحیه 1 به صورت تصادفی تعداد 4 کلاس درس به عنوان نمونه انتخاب شدند. سپس این 4 کلاس به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و گواه تقسیم شدند. به این ترتیب 2 کلاس به گروه آزمایش و 2 کلاس به گروه گواه اختصاص یافت و 20 نفر دانش آموز در گروه آزمایش و 20 نفر دانش آموز در گروه گواه به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارگردآوری اطلاعات دفترچه شماره شش آزمون بین المللی تیمز 2007 می باشد. این آزمون با 30 سوال در سه بعد ( بازشناسی دانش با 10 سوال، کاربرد دانش با 10 سوال، ترکیب دانش با 10 سوال ) طراحی و تنظیم شده است. از آنجایی که آزمون بین المللی تیمز 2007 استاندارد شده است لذا روایی صوری و محتوایی آن مورد تایید می باشد و با استفاده از روش بازآزمایی و تحلیل آماری همبستگی پیرسون پایایی ابزار رقم 0.81 محاسبه شد. نتایج این پژوهش بعد از تجزیه و تحلیل های آماری نشان داد که در سطوح بازشناسی دانش، کاربرد دانش و ترکیب دانش بین دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معناداری وجود دارد. همچنین تاثیر روش تدریس کاوشگری بر یادگیری پایدار درس علوم تجربی معنادار است.

Keywords:

روش تدریس کاوشگری , یادگیری پایدار , علوم تجربی دوره ابتدایی