بررسی اثربخشی گروه درمانی شناختی مبتنی بر حضور ذهن ( MBCT ) بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی زنان دارای شوهر معتاد

مقدمه: تحقیق حاضر جهت بررسی اثربخشی گروه درمانی ذهن اگاهی مبتنی بر شناخت بر کاهش افسردگی و افزایش کیفیت زندگی زوجین دارای شوهر معتاد انجام گرفت. روش:طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود.جامعه اماری شامل کلیه معتادان به مواد مخدر و همسرانشان بود که در طول سال 1393 به کلینیک درمان اعتیاد، پرند مراجعه می نمایند. برای نمونه گیری، از روش نمونه گیری در دسترس استفاده می شود که 20 نفر از زوجین ،از مراجعان کلینیک درمان و ترک اعتیاد پرند انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش و گروه کنترل جایگزین می شوند.اعضای گروه آزمایش 8 جلسه گروه درمانی ذهن اگاهی مبتنی بر شناخت را دریافت کردند و به اعضای گروه کنترل هیچ مداخله ای ارایه نشد. قبل و بعد از اجرای مداخله پرسشنامه افسردگی و کیفیت زندگی توسط گروه نمونه تکمیل شدند. یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که در پس آزمون، افسردگی زنان دارای شوهر معتاد گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل کاهش معناداری و کیفیت زندگی گروه ازمایش نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار یافته است. نتیجه گیری: یافته های پژوهش موید این مهم است که گروه درمانی ذهن آگاهی مبتنی بر کاهش استرس باعث کاهش تعارض های زناشویی زوجین دارای همسر معتاد می گردد.

Keywords:

ذهن اگاهی , افسردگی , کیفیت زندگی , زنان دارای شوهر معتاد