شرایط جامعه ایران در پسا تحریم و پسابرجام به گونه ای است که نیاز به یک نیروی مولد و دورنی دارد که بتواند به صورت خودجوش و بدون وابستگی به منابع نفتی و با نگاه به درون، چرخ های اقتصاد کشور را به حرکت در آورد. رشد اقتصادی از مولفه های بسیار مهم پیشرفت و رشد هر جامعه ای محسوب می شود و یکی از ارکان مهم این رشد نقش کارآفرینی و کارآفرینان به عنوان یکی از راهکارهای مقابله با عوامل و فشارهای خارجی و حرکت درمسیر پیشرفت جامعه و رهایی از وابستگی صرف از منابع و حمایت دولتی می باشد. یکی از نهادهایی که در ایجاد تفکر و نگرش
کار آفرینی و ایجاد اشتغال پایدار می تواند نقش مهمی ایفاکند دانشگاهها و مراکز آموزش عالی می باشند، از این رو دانشگاهها باید در مسیری حرکت کنند که افرادی نوآور، مبتکر و خلاق پرورش دهند. در این تحقیق سعی بر آن بوده است که با روش مطالعه اسنادی،
دانشگاه های کار آفرین و شاخصه های اقتصاد مقاومتی و رابطه این دو مشخص گردد. نتایج پژوهش حاضر به استناد ادبیات تحقیق حاکی از آن است که دانشگاههای کار آفرین نقشی مثبت و مستقیم در تحقق اقتصاد مقاومتی دارند و بایستی دانشگاههای کشور شرایط لازم را برای
کار آفرینی و اشتغال جوانان با بازنگری در اهداف، برنامه ها، سرفصل ها و روش های آموزش فراهم سازند.