تاثیر فرهنگ سازمانی بر بیتفاوتی سازمانی مطالعه موردی: کارکنان مرامخ نزاجا

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 2,046

This Paper With 20 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MANAGECONF02_0743

تاریخ نمایه سازی: 13 شهریور 1396

Abstract:

زمینه وهدف: .از آن جا که فرهنگ سازمانی به دلیل ماهیت فراگیر و اهمیت آن می تواند بر عوامل متعددی در سازمان تاثیر گذارد، انتظار می رود که تاثیر قابل توجهی را بر سطح بی تفاوتی سازمانی کارکنان بر جای گذارد. این تحقیق به بررسی تاثیر فرهنگ سازمانی بر بی تفاوتی سازمانی کارکنان پرداخته است.روش شناسی: روش تحقیق با توجه به ماهیت تحقیق، توصیفی- پیمایشی بوده و از لحاظ هدف کاربردی است. جامعه آماری تحقیق کارکنان مرکز مخابرات نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران ( مرامخ نزاجا) که تعداد آنها 300 نفر میباشد ، با استفاده از فرمول کوکران، تعداد 169 نفر به عنوان نمونه آماری انتخاب شده اند. به منظور گردآوری داده ها، ازپرسشنامه استاندارد بی تفاوتی سازمانی دانایی فرد وهمکاران (1389 (و پرسشنامه فرهنگ سازمانی رابینز (1996 (استفاده شد. ضریب پایایی پرسشنامه ها، به ترتیب 92/0 و82/0 برآورد شده است. تجزیه وتحلیل داده ها، دردو سطح آمارتوصیفی و استنباطی و از طریق نرم افزارهای SPSS و SMARTPLS انجام پذیرفته است. یافته ها: یافته های تحقیق فعلی نشان داد که تمامی ابعاد فرهنگ سازمانی به جز تاثیر معناداری بر بی تفاوتی کارکنان دارند ودر این میان ، خود کنترلی ، هدایت وهویت بیشترین نقش را در بی تفاوتی کارکنان دارند که باید توجه ویژه ای به آنها شود. همچنین بیشترین میزان بی تفاوتی کارکنان به ترتیب توسط دو بعد بی تفاوتی به کار وبی تفاوتی به ارباب رجوع تبیین می شود. در میان ابعاد فرهنگ سازمانی ، پس از حمایت مدیریت ، احساس هویت ، شفاف بودن امور وتعارض پذیری ابعادی هستند که بیشترین نقش را در ارتقا فرهنگ سازمانی ایفا می کنند که باید توجه ویژه ای به آنها شود. نتیجه گیری : نتایج آزمون فرض توسط نرم افزار SPSS نشان داد که فرهنگ سازمانی دارای تاثیری مستقیم و معکوس بر بی تفاوتی سازمانی کارکنان است؛ به این معنا که، با ارتقاء سطح فرهنگ سازمان می توان بی تفاوتی کارکنان را کاهش داد.

Authors

سیدحامد فیض جوادیان

گروه مدیریت بازرگانی، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران

شهاب رضایی

گروه آمار، واحد کرمانشاه، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمانشاه، ایران