تقابل اجتماع پذیری و اجتماع گریزی در فضاهای شهری

فضاهای فرهنگی به عنوان بخشی از فضاهای عمومی، افراد را در درون سازمان های فضایی گوناگون به صورت اختیاری و برای انجام فعالیت های فرهنگی و اجتماعی گرد هم می آوردند . این فضاها محل مناسبی برای برقراری تعاملات اجتماعی محسوب می شوند و نقش مهمی در ایجاد و ارتقای تعاملات و ارتباط افراد با یکدیگر و زندگی اجتماعی آنها دارند. چگونه به می توان با بهره گیری از علم معماری تعاملات اجتماعی برقرار نمود،اجتماع پذیری و اجتماع گریزی چگونه در کالبد معماری نمود می کند،عوامل موثر بر ارتقای اجتماع پذیری و اجتماع گریزی در بنا ها کدام اند،این پژوهش برآن است تا با بهرگیری از روش توصیفی و بر اساس اسناد کتابخانه ای به بررسی معیارهای منتخب از مبانی نظری تحقیق به بررسی عوامل موثر براجتماع پذیری و اجتماع گریزی در فضاهای شهری بپردازد و نتایج بیانگر آن است که هدف اجتماع پذیر بودن فضا و برقراری تعاملات اجتماعی است.

Keywords:

معماری , فضا شهری , تعاملات اجتماعی , اجتماع پذیری , اجتماع گریزی