اثربخشی آموزش راهبرد خودتنظیمی کمک خواهی بر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی آموزش راهبرد خودتنظیمی کمکخواهی بر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی بود. روش پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از جهت نوع تحقیق، از نوع نیمهآزمایشی است که در اجرای آن از طرح پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعهی آماری، کلیهی دانشآموزان پایهی سوم ابتدایی دارای اختلال یادگیری ریاضی در سال تحصیلی 1393-1392 بودند که به مرکز اختلالات یادگیری شهرستان مریوان ارجاع داده شده بودند. آزمودنیهای پژوهش شامل 50 نفر از این دانشآموزان بودند که به روش تصادفی ساده انتخاب شدند و به طور تصادفی 25 نفر در گروه کنترل و 25 نفر در گروه آزمایش جایگزین شدند. ابزارهای پژوهش شامل دو آزمون محقق ساختهی حل مسایل کلامی ریاضی و محاسبات عددی ریاضی بودند که روایی صوری و محتوایی به لحاظ علمی مورد تایید بوده و پایایی آنها با استفاده از روش دو نیمهکردن بدست آمد. قبل از اعمال متغیر آزمایشی، از افراد نمونه پیشآزمون بعمل آمد. سپس آزمودنیهای گروه آزمایش به مدت 10 جلسهی 45 دقیقهای آموزشهای راهبرد خودتنظیمی کمکخواهی را دریافت نمودند. آزمودنیهای گروه کنترل نیز همزمان به برنامه های عادی کلاسی خود ادامه دادند. در پایان، از افراد نمونه پسآزمون بعمل آمد. یافتههای حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد نمره های دانش آموزان گروه آزمایش در آزمونهای پسآزمون بالاتر از گروه کنترل شده است. بنابراین، آموزش راهبرد خودتنظیمی ک مک خواهی منجر به پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی میگردد. پژوهش حاضر کاربردهایی برای آموزگاران ویژهی مراکز اختلال یادگیری دارد که میتوانند از این راهبردها برای پیشرفت تحصیلی دانشآموزان دارای اختلال یادگیری ریاضی استفاده کنند.

Keywords:

کمکخواهی , پیشرفت تحصیلی , اختلالات یادگیری , اختلال یادگیری ریاضی