اثر بخشی بازی درمانی مبتنی بر شناختی رفتاری بر کاهش احساس تنهایی و افزایش عزت نفس در کودکان 11-9 ساله

هدف: موضوع پژوهش حاضر اثربخشی بازیدرمانی مبتنی بر شناختی- رفتاری بر کاهش احساستنهایی و افزایش عزتنفس در کودکان 11 -9 ساله مبتلا به اختلال یادگیری مقطع ابتدایی در سال تحصیلی96-1395 شهر تهران بود. روش: مطالعه حاضر از نوع شبهآزمایشی از نوع پیشآزمون- پس آزمون با گروه کنترل نامعادل است. جامعه مورد مطالعه شامل کلیهی دانشآموزان مقطع ابتدایی 11 -9 ساله ، مراجعه کننده به مرکز اختلالات یادگیری راهنو شهر تهران در سال تحصیلی 96-95 بودهاند. با استفاده از روش نمونه- گیری دردسترس تعداد 20 نفر از کودکان دارای اختلال یادگیری انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. برای جمعآوری دادهها، از پرسشنامههای آزمون عزت نفس پپ و مقیاس احساستنهایی آشر استفاده شد. آنگاه 10 جلسه بازیدرمانی شناختیرفتاری بر روی گروه آزمایش اعمال گردید. نتایج: نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بازیدرمانی باعث افزایش عزتنفس و کاهشاحساستنهایی شده است.

Keywords:

بازیدرمانی شناختی - رفتاری , عزتنفس , احساستنهایی , اختلالیادگیری