ضرورت سیاست گذاری برای مدیریت پایدار تالاب شادگان از منظر سیاست قابل تطبیق

کنوانسیون رامسر تالاب ها را به عنوان یکی از اکوسیستم های پرتولید و با منافع اقتصادی بی نظیر شناسایی کرده است. بااینوجود، اکوسیستم های تالابی جزو بیشترین اکوسیستم های تهدیدشده در میان اکوسیستم ها هستند زیرا آنها با تهدیدپیشرونده ناشی از توسعه صنعتی، کشاورزی و مسکونی و همچنین آشفتگی هیدرولوژیکی، آلودگی و تاثیرات آن مواجههستند. یکی از این تالابها، تالاب شادگان است که به دلیل تغییر کاربری اراضی، ازبین رفتن پوشش گیاهی، درمعرضخطر قرار گرفتن گونه های گیاهی و جانوری و غیره از سال 1393 در فهرست قرمز کنوانسیون رامسر موسوم به فهرستمونترو قرار گرفته است. با توجه به اهمیت نقش تالاب شادگان و روند فزاینده تخریب آن، نیاز به سیاست گذاری برای تالاب کهمی تواند مبنایی برای اقدامات داخلی و چهارچوبی برای همکاری های ملی و بین المللی فراهم کند، بیشتر مشهود می شود.البته با توجه به اینکه شرایط اکوسیستم های طبیعی ازجمله تالاب ها، شرایط غیرقابل پیش بینی است، تدوین سیاست را بامفهومی تحت عنوان سیاست قابل تطبیق مواجه می کند تا بتواند پاسخگوی تغییرات تالاب در آینده نیز باشد. بنابراین اینتحقیق در نظر دارد با توجه به مفهوم سیاست قابل تطبیق، ضرورت سیاست گذاری مدیریت پایدار تالاب شادگان را بررسی کند.

Keywords:

سیاست گذاری , مدیریت پایدار , سیاست قابل تطبیق , تالاب , شادگان