مقایسه عملکرد برنامه ریزی غیرخطی و الگوریتم ژنتیک در بهره برداری بهینه از مخزن سد با لحاظ نیاز زیست محیطی

در این مطالعه، به منظور ارایه سیاست بهینه ی بهره برداری مخزن سد مهاباد، دو مدل بهره برداری بهینه با استفاده از روش کلاسیک برنامه ریزی غیرخطی (حلال مینوس/گمز) و روش فراکاوشی الگوریتم ژنتیک، نوشته شد. نیاز زیست محیطی رودخانه مهاباد به عنوان یک نیاز اساسی در ارایه سیاست بهره برداری مخزن، با استفاده از روش انتقال منحنی تداوم جریان محاسبه گردید. در هریک از این مدل ها، تابع هدف به صورت کمینه سازی اختلاف آب موردنیاز کشاورزی در پایین دست سد و آب رهاسازی شده در طول 23 سال دوره ی آماری بهره برداری سد (1370-1393)، در نظر گرفته شد و کارایی آنها با استفاده از شاخص های بهره برداری مخزن مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد، روش فراابتکاری الگوریتم ژنتیک در مقایسه با برنامه ریزی غیرخطی نتایج نسبتا بهینه تری ارایه می دهد

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , برنامهریزی غیرخطی , بهینه سازی مخزن , دریاچه ارومیه , سد مهاباد