لزوم انطباق سیاست های قانونگذاری با شرایط محلی سیستم هیدرولوژیکی: مطالعه ی موردی حوزه آبخیز خانمیرزا

در دسترس بودن آب کافی برای توسعه پایدار حیاتی کشورهاست. در ایران بخش کشاورزی بهره بردار اصلی منابع آب زیرزمینی است و با توسعه کشاورزی و رشد شهرها، محدودیت دسترسی و تخصیص آب های زیرزمینی چالش- هایی پیش آورده که در این میان نیاز به آگاهی از وضعیت منابع آب استفاده از روش های غیرمستقیم را به منظور وضع قوانین تعادل بخش برای منایع بارز میسازد. این مطالعه درحوضه آبخیز خانمیرزا با هدف مقایسه رفتار شبیه- سازی شده سیستم هیدرولوژیکی در دو دوره خشک و تر و ارتباط آب سطحی و زیرزمینی انجام شده است. برای شبیه سازی از مدل HEC-HMS با داده های بارش، دبی، تبخیر و دمای حوزه آبخیز خانمیرزا به صورت مقایر روزانه برای دوره آماری 2010-2000 استفاده شده است. مقادیر ضریب راندمان پس از واسنجی و اعتبارسنجی مدل به ترتیب 0/75 و 0/50 بدست آمد. تحلیل حساسیت مدل نشان میدهد، بخشی از کاهش ضریب راندمان مدل سازی در مرحله اعتبارسنجی به کاهش نزولات جوی در حوزه آبخیز خانمیرزا، افت آب های زیرزمینی به دلیل تنش آبی و فرو نشست زمین طی این دوره بر میگردد. به دلیل افت آب های زیرزمینی ارتباط بین تغذیه و تخلیه رودخانه روند معکوسی به خود گرفته است. این نتایج نیاز به توجه قوانین مدیریتی به شرایط محلی در برخورد با بحران خشکسالی، کاهش منابع آب زیرزمینی را نشان میدهد.

Keywords:

آب زیرزمینی , قنات , چاه , حقوق آبی , قوانین محلی , تنش آبی