تخصیص بهینه آب در یک شبکه آبیاری با استفاده از برنامه ریزی پویا با در نظر گرفتن تکنیک کم آبیاری

هدف از این پژوهش تخصیص بهینه آب دریک شبکه آبیاری با در نظر گرفتن تکنیک کم آبیاری می باشد. لذا ابتدا درمرحله اول سود سمت عرضه (شرکت های آب منطقه ای) یعنی تعیین قیمت بهینه آب به عنوان هدف درنظر گرفته شده است. درادامه با استفاده از تکنیک کم آبیاری مدل برنامه ریزی خطی ارائه می شود که در آن با هدف حداکثر کردن سود خالص زارع، سمت تقاضا نیز لحاظ شده و سطح زیر کشت بهینه محصول درشرایط آبیاری های مختلف به عنوان متغیرهای برنامه ریزی خطی بدست خواهند آمد. لذا با توجه به شرایط درنظر گرفته شده ابتدا توسط برنامه ریزی پویا یا برنامه ریزی پویای احتمالی یک تخصیص بهینه درطول ٤ فصل سال یا هر دوره دلخواه از ظرفیت مخزن درنظر گرفته شده برای شبکه آبیاری مورد نظر بدست خواهد آمد و درمرحله بعد با توجه به نتایج این تخصیص مقدار سطح زیر کشت بهینه هر محصول با درنظر گرفتن تکنیک کم آبیاری و نیزهدف حداکثر کردن سود زارع ارائه خواهد شد. شاید یکی از ایرادات وارد بر پژوهش حاضر عدم ارائه سیستمی واحد برای هر دو بخش عرضه و تقاضا و یا عدم استفاده از تکنیکهای جدید همچون برنامه ریزی غیرخطی، شبیه سازی، شبکه های عصبی و روشهای توسعه یافته موجود باشد، که در جواب به صراحت می توان گفت علت عدم استفاده، توانایی محقق در پیاده سازی سیستم نرم افزاری به این منظور و نیز عدم نیاز به سیستمی پیچیده در مقایسه با آب مصرفی بخش کشاورزی در مقایسه با هدر رفتن آب حتی در بخش آب شرب شهری است و دیگر اینکه کارهای قبلی با تکیه بر دانش فنی مناسب با شکست مواجه شدهاند. نکته دیگر اینکه با توجه به انحصار در سمت عرضه یعنی تولید و فروش آب شرب و کشاورزی نیازی به سیستمی واحد و یکپارچه نمی باشد. در پایان سیستم نرم افزاری به منظور پیاده سازی الگوی ارائه شده معرفی می گردد.

Keywords:

برنامه ریزی پویا , شبکه آبیاری , تخصیص بهینه , برنامه ریزی خطی , تکنیک کم آبیاری