ارزیابی تاثیر کاربرد گوگرد و باکتری های تیوباسیلوس بر برخی خصوصیات شیمیایی خاک وعملکرد کلزا در تناوب گندم- کلزا در دو سال متوالی

تحقیق حاضر در ایستگاه تحقیقات کشاورزی اکباتان همدان، به مدت 2 سال زراعی در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل: T1: بدون گوگرد و تیوباسیلوس، T2: 150 کیلوگرم گوگرد در هکتار، T3: T2+ تلقیح تیوباسیلوس به میزان 2% گوگرد مصرفی T4: 300 کیلوگرم گوگرد درهکتار ، T5: T4 + کیلوگرم گوگرد درهکتار ، T6: 600 کیلوگرم گوگرد درهکتار T7: T6+ تلقیح تیوباسیلوس به میزان 2% گوگردمصرفی و T8: توصیه کودی برمبنای آزمون خاک بودند. تیمارها در دو قطعه مجزا (هر قطعه شامل 24 کرت به ابعاد 2/4 در 10 متر تحت کشت گندم و کشت کلزا اعمال شدند. نتایج دو سال آزمایش نشانداد که تیمارها تاثیر معنی داری بر pH و بی کربنات خاک نداشتند، ولی در سال اول با افزایش مصرف گوگرد روند کاهشی در مقدار بیکربنات خاک مشاهده گردید. اثر تیمارها بر غلظت عناصرغذایی خاک فقط در مورد روی و مس معنی دار گردید و تیمار T8 بالاترین غلظت این دو عنصر را نشان داد. تاثیر تیمارها بر عملکرد کلزا در دو سال اجرای آزمایش معنی دار نگردید ولی در سال اول با افزایش مصرف گوگرد روند افزایشی معادل 800 کیلوگرم در هکتار در تیمار T6 نسبت به شاهد مشاهده گردید. در سال اول تاثیر تیمارها بر میزان گلوکوزینولات ها و گوگرددانه و مس برگ در سطح یک درصد معنی دار گردید. از مجموع نتایج چنین بر میآید که تیمارهای مختلف گوگرد تاثیر قابل توجهی بر عملکرد کلزا و خصوصیات شیمیایی خاک مورد آزمایش نداشته اند. غلظت عناصر غذایی محل اجرای تحقیق نزدیک حد بحرانی آنها برای کلزا بوده و عدم افزایش عملکرد در تیمار مصرف بهینه کود T8 می تواند موید این مطلب باشد.

Keywords:

بیکربنات , قابل جذب , گلیکوزینولات , گوگرد عنصری , مایه تلقیح