حمل و نقل پایدار با خصوصی سازی ناوگان تاکسیرانی کشور

بحران آلودگی هوا امروزه به پدیدهای تبدیل شده است که دیگر کشور توسعه یافته و درحال توسعهنمی شناسد و همه باید در راه کنترل جهانی آن تلش کنند. سهم کشورهای توسعه یافته در آلودگی هواقابل اغماز نیست و کشورهای درحال توسعه نیز با مدیریت نامناسب محیط زیست و تکنولوژی غیر مدرنخود در این فرآیند نقش دارند. بانک جهانی در مقاله ای در سال 2013 میزان ضرر مالی هر کشور ازآلودگی هوا را مشخص کرده است. مقاله پیش رو در نظر دارد با نگاهی به وضعیت ناوگان تاکسیرانی کشورخودمان – ایران – راهکاری برای مدیریت بهتر این امر که منجر به کنترل آلودگی هوا و در نهایت بهبودروند هر چند کند توسعه پایدار کشور میشود ارایه نماید. لزم به ذکر است در این مقاله از روش تحلیلداده های ثانویه استفاده شده است و شهرستان بهشهر استان مازندران نیز به عنوان شهرستان نمونه انتخابشده است. یافته ها و نتیجه مقاله عبارتند از اینکه با تخصیص مبلغ 10520 میلیارد تومان به بخش حمل ونقل عمومی در بخش تاکسیرانی می توان در مدت زمان کوتاه سه سال و سه ماه به طور کامل این سازمانرا خصوصی و مستقل نمود و از حجم تصدی دولت در امور اجرایی کاست و دولتی چالک ساخت تا به امورتوسعه ای مهمتر بپردازد.

Keywords:

حمل و نقل عمومی , مدیریت شهری , نوسازی ناوگان تاکسیرانی کل کشور , محیط زیست , توسعه پایدار , آلودگی هوا , خصوصی سازی