روانشناسی و تربیت

شناخت ماهیت انسان، انگیزه ها، نگرش ها و نیازهای او از جمله دغدغه های بشر، بویژه محققان وصاحب نظران علوم انسانی بوده است. روان شناسی به مثابه علم مطالعه ی رفتار و فرایندهای روانی، در کنار سایر رشته های علوم انسانی از جمله انسان شناسی، فلسفه، جامعه شناسی، تعلیم و تربیت، مردم شناسی و علوم پزشکی به شناخت ماهیت انسان می پردازد. در قرن ۲۱ دنیا در دست کسانی است که بتوانند به نسل های آینده با استدلال های منطقی، امید به زندگی را نوید دهند تا افرادی موفق را پرورش دهند. اهمیت آموزش و تربیت در قرن حاضر حایز اهمیت زیادی است. اگر قرار باشد کودکان به عنوان بزرگترین سرمایه طبیعی ما رشد کنند، بزرگسالان باید دیدگاه خود را در مورد دوران کودکی متحول ساخته و حقوق بشر را در مورد کودکان صرف نظر از تفاوت های آنها، اعمال کنند. طبق نظر یونسکو کلید پیروزی در چالش ها و همچنین تغییرات مطلوب در شهروندان مربوط به عوامل زیر است: آموزش و یادگیری برای زیستن، آموزش و یادگیری برای دانستن، آموزش و یادگیری برای انجام دادن و آموزش و یادگیری برای باهم زیستن. با توجه به تغییرات قرن ۲۱ و چالش های موجود در امر آموزش و یادگیری نهادهای زیر در امر تربیت کودکان نقش خطیری دارند: ۱- خانواده، ۲- آموزشگاه (مدرسه و مربیان)، ۳- جامعه (محیط زندگی، گروه همسالان). همانطور که گفته شد، گرچه علاوه بر خانواده، عوامل دیگری هم در رشد سالم بهنجار کودکان تاثیر می گذارند و روش های تربیتی و نحوه رفتار والدین هم شدیدا تحت تاثیر این عوامل قرار می گیرند، ولی به دلیل گستردگی موضوع و نیز به دلیل اینکه وقتی کودک مردب و سازگار است و یا حتی ضعیف، عصبی و خلافکار است، والدین مسیول شناخته می شوند، لذا در مقاله حاضر به تاثیر رفتار والدین و فضای خانواده و شیوه های فرزند پروری سخت گیرانه، سهل گیرانه، مقتدرانه و بررسی چند تن دیدگاه های روانشناسان بزرگ دنیا پرداخته شده است. روش پژوهش از نوع تحلیل اسنادی بود که در طی آن مجموع منابع و مقالات و اسناد مربوطه بررسی شدند.

Keywords:

روانشناسی , تربیت خانواده , شیوه های فرزند پروری (سخت گیرانه , سهل گیرانه , مقتدرانه)