اثر بخشی رویکرد درمان فراشناختی بر اضطراب مرگ و کیفیت زندگی امدادگران هلال احمر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثر بخشی رویکرد درمان فراشناختی بر اضطراب مرگ و کیفیت زندگی امدادگران هلال احمر بود.جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه امدادگران شهرستان قوچان که در بازه زمانی مهر تا دی ماه سال 1394، در مراکز هلال احمر اشتغال داشته اند،بود که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 177 نفر انتخاب گردید.برای انتخاب آزمودنی های پژوهش، پیش آزمونی اجرا گردید. تعدادی از امدادگرانی (30 نفر) که نمرات پایین تری در پرسشنامه های کیفیت زندگی و نمرات بالاتری در پرسشنامه اضطراب مرگ دریافت نموده اند به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و گواه گمارده شدند. گروه آزمایش (15 نفر) در 8 جلسه و هفته ای 2 جلسه درمان فراشناختی را دریافت نمودند و گروه کنترل (15 نفر) به خاطر حفظ و رعایت مسایل اخلاقی تا پایان پژوهش در لیست انتظار باقی ماندند. بعد از پایان جلسات درمان، پس آزمونی بر روی هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا گردید. همچنین برای تجزیه و تحلیل دادهها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله از نرم افزار SPSS استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که اضطراب مرگ و کیفیت زندگی امدادگرانی که درمان فراشناختی را دریافت کردند، نسبت به امدادگرانی که این درمان را دریافت نکرده اند، بطور معناداری اضطراب مرگ کاهش وکیفیت زندگی افزایش یافته بود؛ به عبارت دیگر درمان فراشناختی بطور معناداری باعث بهبود کیفیت زندگی و کاهش اضطراب مرگ در امدادگران هلال احمر می شود.

Keywords:

درمان فراشناختی , اضطراب مرگ , کیفیت زندگی