بررسی اثرات 24 اپی براسینواسترویید، سیلیکون و میکوریز در گیاهچه های خیار گلخانه ای تحت تنش شوری

براسینواستروییدها گروهی از هورمون های گیاهی هستند که اثرات زیستی قابل توجهی بر رشد و نمو و افزایش مقاومت گیاهان به تنش های محیطی دارند. تنش شوری از مهم ترین تنش های غیرزیستی محدود کننده رشد و عملکرد گیاهان از طریق کاهش پتانسیل اسمزی و اختلال در جذب برخی عناصر غذایی می باشد. پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثر میکوریز، براسینواسترویید و سیلیکون بر روی پارامترهای رشد (وزن تر و خشک)، محتوای پرولین و پروتیین گیاه خیار Cucumis sativa L تحت تنش شوری در شرایط گلخانه ای می باشد. آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 5 تکرار صورت گرفت. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که بیشترین وزن تر گیاهچه ها در تیمار میکوریز - سیلیکون حاصل شد که نسبت به شاهد افزایش معنی داری داشت. کمترین میزان وزن خشک گیاهچه ها در تیمار شوری بود که نسبت به سایر تیمارها تفاوت معنی داری نشان داد. در تیمار میکوریز- سیلیکون بیشترین وزن تر و خشک مشاهده شد. محتوای پرولین در تیمار براسینواسترویید نسبت به شاهد افزایش معنی داری نشان داد این در حالی بود که کمترین مقدار پرولین در تیمار میکوریز - شوری و براسینواسترویید - شوری مشاهده شد که نسبت به سایر تیمارها این تفاوت معنی دار بود. محتوای پروتیین گیاه نیز در تیمار شوری افزایش معنی داری نسبت به سایر تیمارها داشت. بنابر نتایج حاضر میتوان گفت که کاربرد سیلیکون، براسینواسترویید و میکوریز مقاومت گیاه را در برابر اثرات نامطلوب شوری افزایش و عملکرد گیاه را بهبود بخشیده است.

Keywords:

براسینواسترویید , پروتیین , خیار گلخانه ای , سیلیکون , شوری , میکوریز