ارزیابی پراکنش فضایی و عملکرد ایستگاه های آتش نشانی کلان شهر شیراز

توزیع مکانی صحیح ایستگاه های آتشنشانی به دلیل اهمیت موضوعات ایمنی شهرها و ارایه راهکارهایی در زمینه پیشگیری و مقابله با آتش سوزی و سایر حوادث شهری از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. شهر شیراز با جمعیتی بالغ بر 1.4 میلیون نفر و وسعتی معادل 200 کیلومترمربع، از نظر تناسب تعداد ایستگاه های آتشنشانی با جمعیت و مساحت خدماتی شهر و نیز توزیع آنها نسبت به تقاضای موجود با کمبودها و مشکلاتی مواجه است. چنین مشکلاتی شهر و مدیریت ایمنی شهر را در عرصه های مختلف با چالش مواجه نموده است. در این راستا، پژوهش حاضر پراکنش و عملکرد ایستگاه های آتشنشانی موجود را با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و تکنیک های وابسته نظیر تحلیل شبکه، فرایند تحلیل سلسله مراتبی و نیز تحلیل تقاضا و شاخص های تراکم شهری ارزیابی نموده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که شهر شیراز به لحاظ سرانه ایستگاه های آتشنشانی با کمبود قابل ملاحظه ای مواجه است. کمبود ایستگاه ها با توجه به جمعیت، گسترش فیزیکی شهر و موقعیت پهنه های خطر، به شکل نارسایی عملکردی ایستگاه های موجود و عدم پاسخگویی به تقاضا برای خدمات ایمنی در فاصله زمانی-مکانی استاندارد شده است. نتایج این ارزیابی برای ارایه بهترین خدمات آتشنشانی به شهروندان از طریق تعیین پهنه های مستعد خطر و شناسایی نقاط محروم از خدمات ایمنی کمک می نماید. بنابراین برنامه ریزان و مدیران شهری می توانند نتایج این تحقیق را برای مکانیابی و توزیع بهینه ایستگاه های آتشنشانی در سطح شهر استفاده نمایند.

Keywords:

ارزیابی , پراکنش فضایی , ایستگاه های آتش نشانی , کلان شهر شیراز