بررسی ارتباط بین خوش بینی سازمانی و تاب آوری با توجه به نقش تعدیل کننده منزلت سازمانی کارکنان در شهرداری مشهد

این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین خوشبینی سازمانی و تاب آوری با توجه به نقش تعدیل کننده منزلت سازمانی کارکنان به مرحله اجرا درآمده است. جامعه آماری تحقیق حاضر کلیه کارکنان شهرداری مشهد میباشد که تعداد آنها 2850 نفر میباشد که از میان ها تعداد آن 351 نفر به عنوان نمونه با روش نمونه گیری طبقه ای با تخصیص متناسب بین مناطق 13 گانه شهرداری مشهد انتخاب شدند. روش تحقیق از نظر هدف کاربردی و از نظر روش اجرا توصیفی- همبستگی است. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه بود. بر این اساس برای سنجش مفاهیم اساسی پژوهش به ترتیب پرسشنامه های خوشبینی شیرر و کارور ) 1994 ( شامل 10 سوال، پرسشنامه تاب آوری کارنر و دیویدسون ) 2003 ( مبتنی بر 25 سوال و در انتها پرسشنامه منزلت سازمانی که از پرسشنامه منزلت اجتماعی معلمان فتح اله گرامی ) 1391 ) شامل 11 سوال به کار برده شد. پایایی پرسشنامه ها به روش آلفای کرونباخ برای سه متغیر اشاره شده به ترتیب برابر 775 / 0 ؛ 874 / 0 و 975 / 0 محاسبه گردید. یافته های نهایی پژوهش در نرم افزارهای آماری IBM SPSS21.0 و Microsoft Excel 2013 حاکی از وجود ارتباط بین خوشبینی سازمانی و بعد خلق خوشبینانه و تابآوری می باشد. همچنین منزلت سازمانی و ابعاد قدرت شغل و اهمیت خدمات شغل رابطه بین خوشبینی سازمانی و تابآوری را تعدیل میکند ولی بعد امتیازات شغل رابطه بین خوشبینی سازمانی و تاب آوری را تعدیل نمیکند.

Keywords:

خوشبینی سازمانی , تاب آوری , منزلت سازمانی