بررسی اثر تنش خشکی انتهای فصل رشد و نسبت های تلفیقی کودهای دامی و شیمیایی بر عملکرد و اجزاء عملکرد جو در منطقه سیستان

به منظور بررسی اثر تنش خشکی و نسبت های مختلف کودهای دامی و شیمیایی بر خصوصیات کمی و کیفی جو، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده و در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 86-1385 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل انجام گرفت. تیمار تنش خشکی به صورت : اعمال تنش خشکی در مرحله پر شدن دانه (S1) و شاهد (S2) به عنوان فاکتور اصلی و تیمار نسبت های مختلف کودهای دامی و شیمیایی به صورت : 100 درصد کود دامی (N1)، 100درصد کودشیمیایی (N2)، 50درصد کود دامی + 50درصد کود شیمیایی (N3) ، 75درصد کود دامی + 25درصد کودشیمیایی (N4) و شاهد (N5) بهعنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج این تحقیق نشان داد اعمال تنش در مرحله پر شدن دانه بجزء صفت وزن سنبله بر کلیه صفات عملکرد و اجزای عملکرد دانه اثر معنی داری داشت. اعمال تنش درمرحله پر شدن دانه به شدت عملکرد دانه را کاه شداد ولی اثر آن بر سایر صفات خیلی شدید نبود. بجزء تعداد دانه در سنبله و وزن سنبله تیمارهای کودی اثر معنی داری بر صفات عملکرد و اجزای عملکرد دانه داشتند براساس نتایج بدست آمده استفاده از تیمارهای تلفیقی کودهای آلی و معدنی اثر بیشتری نسبت به کاربرد هر یک از کودها به تنهایی داشت و در این بین تیمار N4 (75درصد کود دامی+ 25درصد کود شیمیایی) بیشترین اثر مثبت را براجزای عملکرد دانه داشت.

Keywords:

تنش خشکی , کود دامی , تلفیق کودهای دامی و شیمیایی , عملکرد , جو