تاثیر میرایی میراگرهای ویسکوز در کاهش ارتعاشات قاب های خمشی فولادی تحت زلزله حوزه نزدیک

طی زلزله های شدید انرژی زیادی به سازه اعمال می شود و اگر این انرژی از ظرفیت بیشتر گردد موجب ایجاد خرابی در عضو و در نهایت خرابی کامل سازه می گردد. بدین منظور از سیستم جاذب انرژی استفاده می شود تا قسمتی از انرژی اعمال شده به سازه به این دستگاه منتقل شده بدین ترتیب خرابی سازه به حداقل برسد. از طرفی پالس های با زمان تناوب بلند موجود در زمین لرزه های حوزه ی نزدیک، عملکرد سازه ها را دچار چالش می کند این در حالی است که استاندارد 2800 ضوابط خاصی برای مقاومت سازه ها در برابر اینگونه زمین لرزه ها ندارد. در این تحقیق سازه های قاب خمشی فولادی 5 و 10 طبقه منظم براساس آیین نامه های داخل کشور طراحی گردیده و تحت رکوردهای نزدیک گسل قرار گرفتند. با توجه به عدم عملکرد مناسب سازه های مورد نظر ، اقدام به کاربرد میراگر ویسکوز در مهاربند قطری جهت بهبود پاسخ سازه ها گردید. برای بدست آوردن مقدار مناسب میرایی اضافه شده توسط میراگرهای ویسکوز به سازه، میراگرهای ویسکوز در سطوح میرایی مختلف برای سازه ها طراحی شدند. افزایش میرایی در میراگرها تا زمانی ادامه یافت که سازه ها معیارهای استاندارد 2800 و نشریه 360 را ارضا نمایند. نتایج حاصل از انجام تحقیق نشان داد مبنای بررسی سطوح عملکردی سازه از نگاه دو استاندارد 2800 و نشریه 360 متفاوت بوده و برای سازه های مختلف نتایج یکسانی نمی دهند. درصد میرایی مطلوب برای عملکرد مطلوب سازه ها تحت زلزله های مختلف یکسان نمی باشد. بنابراین لزوم بررسی سازه ها تحت رکورد های مختلف زلزله بیش از پیش مشخص می شود. در صورت بهینه سازی نیروی میرایی براساس نشریه 360 برای سازه 5 طبقه می توان انتظار داشت حداکثر گریز تا 63 درصد و برای سازه 10 طبقه تا 37 درصد کاهش یابد. این مقادیر در صورتی که مبنای بهینه سازی را استاندارد 2800 قرار دهیم به ترتیب برابر 59 درصد و 37 درصد می باشد.

Keywords:

میراگر ویسکوز , حوزه نزدیک , سطح عملکردی , قاب های فولادی , اتلاف انرژی