تاثیر لایه ژیوتکستایل در افزایش مقاومت مالچ سیمانی مسلح

یکی از مهم ترین مسایل و مشکلات، در مناطق خشک و نیمه خشک مساله فرسایش است؛ در این مناطق، فرسایش بادی بر آبی غالبیت دارد. کمبود رطوبت نسبی، اختلاف دمای شدید بین شب و روز، فقدان پوشش و یا پوشش گیاهی تنک و بارش های غیرقابل اعتماد و نامنظم رگباری، شرایط استقرار گونه های گیاهی را در این مناطق دشوارتر کرده است. از طرفی گسترش ماسه های روان و وقوع طوفان های گردوغبار، فرآیند بیابان زایی را افزایش می دهد. حرکت ماسه های روان و جابجایی تپه های ماسه ای، تمهیدات لازم برای کنترل بیولوژیکی آن ها را با مشکل مواجه می کند. از روش های موجود جهت تثبیت تپه های ماسه ای می توان به مالچ پاشی اشاره کرد. با توجه به اثرات مخرب محیط زیستی مالچ های نفتی، برای اولین بار در ایران نوعی از مالچ معدنی با نام مالچ سیمانی توسط اختصاصی و همکاران پیشنهاد گردید که در آن از مواد معدنی و طبیعی سازگار با محیط زیست استفاده شده و امکان استقرار طبیعی گیاه را نیز دارد. همچنین هزینه های اجرایی آن در برابر هزینه های مالچ های نفتی به نصف تقلیل یافته است. در این پژوهش به منظور افزایش کیفیت و مقاومت مالچ سیمانی همچنین بالا بردن طول عمر آن از یک لایه ژیوتکستایل استفاده گردید. نتایج نشان داد استفاده از الیاف در مالچ سیمانی در بالا بردن پاره ای از شاخص های مقاومت فیزیکی از جمله مقاومت فشاری، مقاومت برشی، مقاومت سایش و مقاومت ضربه ای تاثیر به سزایی دارد و در بعضی مواقع، باعث افزایش سه برابری پایداری گردیده است. نتایج برآورد اقتصادی این روش نیز نشان داد که به رغم اضافه نمودن مواد ژیوتکستایل، به دلیل کاهش مصرف مالچ سیمانی و افزایش طول عمر، هزینه ها نیز 15 تا 20 درصد کاهش می یابد و باعث صرفه-جویی اقتصادی در مواد و مصالح می گردد.

Keywords:

ارزیابی اقتصادی , تپه های ماسه ای , ژیو تکستایل , فرسایش بادی