بررسی ویژگیهای روان سنجی پرسشنامه ی اضطراب عملکرد موسیقی

اضطراب عملکرد موسیقی نگرانی بارز و مستمر نوازنده ابزار موسیقی در مورد عملکردش است. این اضطراب در چارچوب ترکیبی از نشانگان عاطفی، شناختی، جسمانی و رفتاری بروز میکند. هدف از این پژوهش، بررسی اعتبار و روایی پرسشنامه ی اضطراب عملکرد موسیقی (دیانا تی کنی، 2006 (در نمونهیایرانی بود. روش تحقیق مورداستفاده در این پژوهش توصیفی-پیمایشی بود. درمجموع 450 نفر از نوازندگان برخوردار از تجربه اجرا در برابر حضار ساکن شهرهای شیراز و مشهد در این پژوهش، شرکت داشتند. آنها به پرسشنامه ی اضطراب عملکرد موسیقی و پرسشنامه ی اضطراب حالت-صفت اشپیل برگر پاسخ دادند. روشهای روایی همگرا، تحلیل عاملی و همسانی درونی بهمنظور بررسی اعتبار پرسشنامه اضطراب عملکرد موسیقی مورداستفاده قرار گرفت. نهایتا، نتایج نشان داد که همسانی درونی برحسب شاخص آلفای کرونباخ، 82/0 و روایی همزمان این پرسشنامه با پرسشنامه ی اضطراب حالت-صفت اشپیل برگر 16/0 است. این نتایج در سطح 0001/0 معنادار میباشند. نتایج تحلیلی عاملی نیز نشان داد که این پرسشنامه دارای دو عامل است که این دو عامل قادر به تبیین 14/35 از واریانس هستند. این دو عامل اضطراب عملکرد یا تغییر توجه و فراخوانهای اضطراب نامیده میشوند. نظر به این نتایج این پژوهش از اعتبار پرسشنامهی مذکور در میان نمونهی ایرانی حمایت میکند و بنابراین پرسشنامهی اضطراب عملکردموسیقی قابلاستفاده در میان جامعه ایرانی است.

Keywords:

اضطراب عملکرد موسیقی , روایی , پایایی , پرسشنامه اضطراب عملکردموسیقی , تحلیل عاملی