زلزله می تواند سر منشاء بسیاری از سوانح ثانویه باشد. از این میان
آتش سوزی یکی از مهم ترین نمودهای مخاطرات ثانویه پس از
زلزله محسوب می گردد.
آتش سوزی پس از
زلزله در نواحی شهری در مواردی می تواند خساراتی به مراتب شدیدتر از خود
زلزله بر جای گذارد. پس از رخداد
زلزله با توجه به وجود منابع ایجاد کننده آتش مانند شریان های گاز و برق و با وجود احتمالی ایستگاه های نگهداری یا توزیع گاز، ریسک حاصل از
آتش سوزی به شدت افزایش می یابد. از طرف دیگر وضع عمومی محیط شهری پیرامون می تواند نقش بسیار مهمی بر رفتار آتش داشته باشد. لذا در این تحقیق به منظور ارزیابی آسیب پذیری مناطق شهری در برابر
آتش سوزی حاصل از
زلزله برخی از
زلزله های شدید قرن گذشته که با
آتش سوزی های مهیب همراه بوده اند مورد بررسی قرار گرفت و با مرور گزارش های در حین و پس از سانحه، عامل شروع
آتش سوزی پس از
زلزله و عوامل مهم در گسترش آن ها مشخص شد. در گام بعدی، به منظور تصمیم سازی برای
ارزیابی ریسک آتش سوزی پس از سانحه، از میان انواع روش های موجود در این زمینه، معیارها و زیرمعیارهای تاثیر گذار بر
آتش سوزی پس از
زلزله و آسیب پذیری مناطق شهری استخراج گردید. این معیارها مشتمل بر چهار معیار اصلی دسترسی، ساختمان ها، روش های مقابله و عوامل خطرزا بود به طوری که هر کدام دارای زیرمعیارهایی می باشند. همچنین نتایج مطالعه نشان داد برای
ارزیابی ریسک آتش سوزی ناشی از
زلزله باید تمام این معیارها در نظر گرفته شده و بررسی شوند. در صورت کوتاهی و در نظر نگرفتن هر کدام از معیارهای مذکور، ممکن است شدت حادثه گسترش پیدا کرده و موجب افزایش تلفات و خسارات شود.