تغذیه بهینه گندم بر افزایش عملکرد و بهره وری مصرف آب در شرایط شور

کمبود آب و شوری آن دو محدودیت عمده موثر بر تولید و عملکرد محصول در مناطق خشک و نیمه خشک می باشند. آبیاری مداوم با آب شور سبب افزایش شوری خاک و کاهش جذب آب توسط ریشه خواهد شد. بر این اساس، تغذیه متعادل گیاه در این شرایط نقش موثری در تعدیل اثرات تنش شوری بر تولید محصول دارد. هدف این مطالعه تغذیه متعادل ( بر اساس مراحل فنولوژیک) بر عملکرد گندم و مقدار آب مصرفی در شرایط آبیاری با آب شور می باشد. بدین منظور گیاه گندم در دو کرت مقایسه ای با شرایط اولیه خاک مشابه (شوری بیشتر از 5 دسی زیمنس بر متر ) کشت و با آب آبیاری با شوری 9/1 دسی زیمنس بر متر آبیاری شدند. کرت اول به عنوان شاهد در نظر گرفته شد و کوددهی براساس عرف منطقه انجام گردید. در کرت دیگر، براساس آزمون خاک توصیه های کودی و مقادیر کود مورد نیاز گیاه در مراحل مختلف رشد اعمال شدند. نتایج نشان داد که با وجود اینکه مقدار افزایش شوری خاک پس از دوره رشد گیاه، در هر دو کرت تقریبا مشابه بود، اما عملکرد گندم در شرایط کوددهی بهینه (4/2 تن در هکتار) تقریبا دو برابر بیشتر از تیمار شاهد بود. همچنین مصرف بهینه کودهای شیمیایی موجب کاهش مصرف آب آبیاری به میزان تقریبا 1000 متر مکعب و موجب افزایش معنی دار بهره وری مصرف آب گردید. بنابراین می توان بیان نمود که مصرف بهینه کود بر اساس مراحل رشدی گیاه در این شرایط، سبب مدیریت بهتر شوری خاک، جلوگیری از روند تخریب خاک و در نهایت بهبود بهره وری مصرف آب و عملکرد گیاه خواهد شد.

Keywords:

آبیاری با آب شور , بهره وری مصرف آب , تغذیه متعادل گیاه