بررسی امکان استفاده از آب شور در مراحل مختلف رشد گندم

در مناطق خشک و نیمه خشک به دلیل کمبود شدید آب، استفاده از آب های کم کیفیت، روز به روز افزایش می یابد. در خوزستان به دلیل سطح کشت زیاد، کمی نزولات و عدم دسترسی به منابع آبی مناسب، زارعین اجبارا از منابع کم کیفیت آب مانند زهکش بعضی موسسات کشاورزی و صنعتی جهت کشت، استفاده می نمایند. به منظور بررسی امکان استفاده از آب شور و ترکیب آب غیر شور و شور برای تولید گندم در مراحل مختلف رشد آزمایشی در قالب بلوک های کامل تصادفی با 15 تیمار و 4 تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی شاوور به مدت دو سال اجرا گردید. نتایج در دو سال آزمایش نشان دادند که متوسط میزان SAR از 6/8 در شروع آزمایش به 3/7 در مرحله داشت و 16/3 در فصل برداشت افزایش یافت. میزان EC از 5/9 در مرحله کاشت به 1/2 دسی زیمنس (به طور متوسط) در مرحله گل دهی کاهش و درمرحله برداشت به به 9/5 دسی زیمنس افزایش یافت. اعمال تیمارها علی رغم افزایش میزان عملکرد دانه و بیوماس در تیمارهای اول (تمام مراحل رشد گندم آبیاری با آب رودخانه) و دوم (در مرحله جوانه زدن آبیاری با آب شور 6/5 – 7/5 دسی زیمنس بر متر و بقیه مراحل آبیاری با آب رودخانه) از نظر آماری اختلاف معنی دار نشان نداد. وزن هزار دانه دارای اختلاف معنی دار در سطح 5 درصد و بالاترین وزن مربوط به تیمارهای اول (تمام مراحل رشد گندم آبیاری با آب رودخانه) و دوم (در مرحله جوانه زدن آبیاری با آب شور 6/5 – 7/5 دسی زیمنس بر متر و بقیه مراحل آبیاری با آب رودخانه) بود.

Keywords:

آب شور , گندم