ارایه مدلی جهت سنجش آسیب پذیری شهری در حملات زمینی طبق ملاحظات پدافند غیرعامل

امروزه روند توسعه پایدار شهرها بدلیل ایجاد احساس ناامنی و وقوع حملات نظامی به خطر می افتد. طبق تجربیات جنگ های اخیر، حملات زمینی در شهرها سرنوشت جنگ را مشخص می سازد. سنجش آسیب پذیری شهرها در برابر تسخیر زمینی راهنمای ایجاد امنیت در شهرها خواهد بود. از این رو هدف پژوهش حاضر شناسایی و اولویت بندی معیارهای آسیب پذیری شهری در برابر تسخیر نظامی است. این مطالعه توصیفی_تحلیلی با روش اسنادی_کتابخانه ای به جمع آوری اطلاعات نظری می پردازد و داده های میدانی از روش پیمایشی و بوسیله مصاحبه و پرسشنامه بدست آمده است. با تکمیل 20 پرسشنامه از متخصصین این حوزه، و با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی معکوس به ارایه مدلی جهت سنجش آسیب پذیری شهری در حملات زمینی می پردازد. یافته های پژوهش نشان می دهد که معیارهای تراکم ساختمانی، درجه اهمیت کاربری و دسترسی به مراکز درمانی و امدادی بیشترین تاثیر در آسیب پذیری شهری دارند و معیارهای مصالح به کار رفته در نما، فرم ساختمان و دسترسی به مراکز پشتیبانی کم اهمیت ترین عوامل آسیب پذیری به شمار می روند.

Keywords:

توسعه پایدار , پدافند غیرعامل , تسخیر زمینی , آسیب پذیری شهری