ارایه مدل ارزیابی مکان یابی بهینه مراکز اسکان موقت به هنگام وقوع زلزله با استفاده از روش دلفی و تحلیل سلسله مراتبی AHP مطالعه موردی شهر اصفهان

وقوع زلزله های شدید همواره اثرات زیانبار و جبران ناپذیری را خصوصا در شهرهای بزرگ و پرجمعیت در جنبه های فیزیکی، اجتماعی و اقتصادی به همراه دارد و همواره باعث بی سرپناه شدن جمعیت زیادی می گردد. اولین و مهم ترین نیاز اساسی آسیب دیدگان ناشی از زلزله داشتن سرپناه می باشد.بشر هنوز قادر به جلوگیری و مقاومت در برابر رخ داده ای طبیعی و حوادث غیر مترقیه با پهنه زیاد نمی باشد.همچنین دانش کافی برای پیش بینی دقیق و علمی از لحظه وقوع و قدرت این وقایع ندارد.سرعت شهرنشینی علی الخصوص در کشورهای در حال توسعه باعث شده که نصف جمعیت جهان در حال حاضر در مناطق شهری مستقر می شوند .سرزمین ایران به دلایل مختلف در طول هزاران سال، گروه های قومی، زبانی، فرهنگی و مذهبی گوناگون و متنوعی را در پهنه خود جای داده است. پژوهش پیش رو تلاش کرده است تا با بررسی و شناخت اجمالی (اقلیم - امکانات – محدودیت های) شهر اصفهان به معرفی معیارهای اصلی تاثیرگذار درانتخاب مکان های بهینه مراکز اسکان موقت بعد از وقوع بحران در قالب یک ساختارشکل گرفته شده از معیارهای عام وخاص بپردازد. پس از بررسی شاخص های اثرگذار در قالب لایه های اطلاعاتی از معیارها طبق نظر متخصصین و خبرگان و همچنین مدیریت بحران اقدام به تعیین چارجوب های امتیازدهی و در نهایت رتبه بندی گردیده که اولویت بندی معیارهای موثر مورد نظربا تکنیک دلفی و نرم افزار اکسل و مقایسه زوجی و نرم افزار Expert Choice صورت پذیرفت. نتایج حاصل از پژوهش حاضرآرایشی اولویت بندی شده از معیارهای موثردر مکانیابی بهینه شامل 3 دسته مشخص بترتیب (5 معیار عام - 7 معیار خاص – و مجوعه ای ازریزمعیارها) را نشان می دهد.

Keywords:

زلزله , مکان یابی , اسکان موقت , مدیریت بحران , دلفی , تحلیل سلسله مراتبی