بررسی هیستوپاتولوژی اندام های مختلف در یک گوسفند مبتلا به آبله بدخیم گوسفندی

آبله گوسفندی، آبله بزی و بیماری پوست زبر در گاو همگی توسط اعضای جنس کاپریپاکس ویروس که یکی از شش جنس پاکسویروس میباشد، ایجاد میگردد. شیوع این بیماری در همه جهان ازجمله ایران دیده شده است. در یک گله 250 عددی در اطراف اهواز، تعداد 20 گوسفند مبتلا به علایم مختلفی از قبیل بیحالی، پاپول و ندولهای متعدد بر روی قسمتهای مختلف بدن، زمین گیری و تب بالا بودند. سه مورد از مبتلایان، هفت روز پس از شروع علایم از بین رفتند. یکی از گوسفندان ماده با 4 سال سن که به تازگی زایمان کرده بود و دارای شرایط وخیمتری بود، پس از مراجعه به بخش بیماریهای دامهای بزرگ، به بخش کالبدگشایی ارجاع داده و پس از بررسی جراحات سطحی، کالبدگشایی صورت گرفت و از آنها، نمونه هایی تهیه و جهت بررسی میکروسکوپی به آزمایشگاه پاتولوژی ارسال شدند. پس از طی مراحل روتین، اسلایدهای رنگ آمیزی شده به روش هماتوکسیلین و ایوزین تهیه و سپس مورد بررسی دقیق میکروسکوپی قرار گرفتند. در بررسی ماکروسکوپی، پاپول و ندولهای سرتاسری و روی پستان و نوک پستان، جراحاتی در دستگاه گوارش علی الخصوص زبان، ریه ها و نقاط سفید رنگ بر روی کلیه ها دیده شد. در بررسی میکروسکوپی، سلولهای آبله در تمامی بافتها دیده شد. این سلولها دارای یک هسته بزرگ با دیوارهای پر رنگ و واکویلی خالی در داخل هسته بودند. همچنین در سیتوپلاسم این سلولها گنجیدگی های بزرگ ایوزینوفیلیک دیده شد. بر اساس مشخصات ماکروسکوپی و میکروسکوپی بیانگر وقوع آبله بدخیم در این گوسفند بوده است. هر چند که آبله بدخیم در برهها و گوسفندان جوان اتفاق میافتد، اما در این حیوان، احتمالا استرسهای ناشی از آبستنی و زایمان منجر به مبتلا شدن به این شکل از بیماری شده است.

Keywords:

آبله بدخیم , گوسفند , هیستوپاتولوژی