بررسی میانجیگری و ساز و کارهای آن در فقه و قانون آیین دادرسی کیفری ایران

قانونگذار با ایجاد نهاد میانجیگری که فرآیندی سه طرفه شامل بزه دیده، بزهکار و جامعه محلی است؛ اهداف زیادی مثل کمک به کاهش پرونده های موجود در دادگستری ها و رضایت افراد از دستگاه قضا و ... را دنبال نموده است. پژوهش حاضر به روش کتابخانه ای و در پرتوی فقه و حقوق؛ با چارچوب نظری تعیین شده است و به بیان فرآیند میانجیگری و نهادهای نزدیک به آن از نظر لغوی و اصطلاحی، ساز وکارهایی چون خانه انصاف، دادگاه های سیار و شوراهای داوری که به پیشبرد اهداف فرآیند کمک نمودند اما به دلایل گوناگون دارای عمری طولانی نبودند و نکاتی چند درباره عملکرد شورای حل اختلاف در بین مواد این قانون، بررسی مواد مربوطه در قانون آیین دادرسی کیفری مصوب 1394، بیان مراحل اعمال میانجیگری توسط آیین نامه میانجیگری در امور کیفری مصوب 1395 پرداخته است.