بررسی همبستگی عمق اپتیکی هواویزها با ذرات معلق PM2.5 و PM10 بااستفاده از داده های سنجنده MODIS و مرکز کنترل کیفیت هوای تهران

ذرات معلق جامد یا مایع در جو زمین، یکی از پارامترهای آلودگی هوا هستند که تاثیرات زیادی در کیفیت هوا، سلامتی انسانها و تغییرات اقلیم دارند. در این مقاله، میزان همبستگی غلظت ذرات معلق PM2.5 و PM10 با عمق اپتیکی هواویزها در طول موج 550 nm مورد بررسی قرار میگیرد. داده های PM2.5 و PM10 که نشاندهنده ذرات معلق با قطر کمتر از 2/5 و 10 میکرون است توسط مرکز کنترل کیفیت هوای تهران در سطح شهر از سال 2000 میلادی تاکنون اندازه گیری میشود. عمق اپتیکی هواویزها که معیاری از غلظت ذرات معلق در ستون قایم جو را نشان میدهد، از سنجنده MODIS از سال 2002 تا کنون برای پیکسل بالاسر تهران استخراج شد. نتایج نشان میدهد که بیشترین (کمترین) مقدار عمق اپتیکی هواویزها در فصل تابستان (زمستان) اتفاق میافتد که رفتار مشابهی با باد سطحی دارد. میانگین ذرات معلق PM10 در فصل تابستان بیشترین مقدار را دارد که مشابه رفتار عمق اپتیکی هواویزها است. در حالیکه میانگین ذرات معلق PM2.5 در فصل زمستان بیشترین مقدار را دارد که بیشتر به دلیل وارونگی دما و پایدار بودن جو است.

Keywords:

عمق اپتیکی هواویزها , سنجنده MODIS , PM10 , .PM2.5