امکان سنجی کاهش مواجهه صوتی ساکنین حاشیه فرودگاه بین المللی مهرآباد با استفاده از طراحی فضای سبز

آلودگی صوتی ناشی از فرودگاه ها یکی از مهمترین معضلات جوامع امروز شهری است بطوریکه مشکلات جدی را برای آنها ایجاد کرده است. یکی از کاربردی ترین روش های کاهش و کنترل آلودگی صوتی، ایجاد فضای سبز می باشد که از مزیت های بسیاری نیز برخوردار است. هدف از این مطالعه بررسی روش های کنترل آلودگی صوتی در فرودگاه، با توجه به طراحی مناسب فضای سبز و شیب زمین و انتخاب نوع گیاهان مقاوم در برابر میزان آلودگی صوتی فرودگاه، می باشد. در این مطالعه استاندارد ISO9613 ، جهت برآورد آلودگی صوتی منتشره به محیط اطراف فرودگاه مهر آباد مورد استفاده گردید. در این استاندارد با محاسبه عوامل موثر در کاهش از قبیل کاهش در اثر فاصله،جذب اتمسفر،جذب زمین و سایر موانع و همچنین ارزیابی های میدانی انجام شده در اطراف باند پرواز فرودگاه بین المللی مهرآباد میزان تراز صدای محیط اطراف فرودگاه تا فواصل 8 کیلومتری در شبکه A برآورد گردید. در قسمت کاهش در اثر جذب زمین با تغییر میزان )Gنوع زمین) یعنی تبدیل آسفالت به فضای سبز و انجام محاسبات لازمه میزان کاهش تراز صدا در اثر فاصله در شرایط استفاده از فضای سبز در محدوده طراحی شده برآورد گردید. نتایج این تحقیق نشان داد که با استفاده از فضای سبز در بخش هایی از حاشیه فرودگاه می توان در حدود 7-4 دسی بل کاهش آلودگی صوتی را ایجاد نمود. همچنین به نوع گونه های مورد استفاده در فضای سبز و نحوه کاشت و طراحی موثر در کاهش آلودگی صوتی که می تواند به کاهش آلودگی صوتی در حاشیه اطراف کمک نماید اشاره شده است.

Keywords:

طراحی فضای سبز , فرودگاه , آلودگی صوتی , استاندارد 9613