اثر بخشی فراشناخت درمانی بر کاهش نارسایی هیجانی و کمرویی دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم

هدف از پژوهش حاضر اثر بخشی فراشناخت درمانی بر کاهش نارسایی هیجانی و کمرویی دانش آموزان پسر دوره متوسطه دوم می باشد. روش پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی بوده و از طرح پیش آزمون پس آزمون همراه با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه - دانش آموزان پسر مقطع متوسطه دوره دوم شهرستان کوثرمی باشد که در سال تحصیلی 1396-1395 در مدارس مشغول به تحصیل بود. تعداد کل این دانش آموزان 1838 دانش آموز می باشد. تعداد 40 نفر به عنوان گروه نمونه انتخاب شد و این افراد به طور تصادفی در دو گروه کنترل ( 20 ، نفر ) و آزمایش ( 20 نفر ) گماشته شدند. ابزار اندازه گیری مقیاس نارسایی هیجانی تورنتو 20، مقیاس کمرویی سموعی، روش مداخله راهبرد های فراشناختی (ولز) بود. برای گردآوری داده های پژوهش حاضر از روش میدانی (گردآوری داده های پرسشنامه ای) استفاده شد. روش نمونه گیری بصورت در دسترس بود. داده های بدست آمده با استفاده از نرم افزار آماری spss تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد فراشناخت درمانی باعث کاهش نارسایی هیجانی دانش آموزان در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون شده است، همچنین فراشناخت درمانی باعث کاهش کمرویی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله پس آزمون شده است.

Keywords:

فراشناخت درمانی , نارسایی هیجانی , کمرویی