تبیین نقش محیط زیست و سرمایه اجتماعی در رشد اقتصادی ایران

تلاش برای تبیین منابع رشد اقتصادی منجر به معرفی انواع چندی از سرمایه شد.درسال های اخیر سرمایه اجتماعی و سرمایه زیست محیطی مورد توجه قرار گرفته است. در همین راستا این پژوهش با هدف تحلیل نقش انواع سرمایه در اقتصاد ایران صورت گرفت. برای این منظور از الگوی رشد نیوکلاسیک و داده های دوره زمانی1353-92 اقتصاد ایران استفاده شد. انواع سرمایه افزون بر سرمایه فیزیکی شامل سرمایه انسانی، سرمایه اجتماعی و سرمایه زیست محیطی در نظر گرفته شد. سرمایه زیست محیطی به صورت هزینه های ناشی از انتشار دیاکسیدکربن لحاظ شد. متغیرهای بیانگر سرمایه اجتماعی عبارت بودند از دسترسی به اینترنت و همچنین دسترسی به تلفن. برای سرمایه انسانی از سه متغیر شامل نرخ باسوادی، نرخ ثبت نام در دوره ابتدایی و نیز شمار دانشجویان استفاده شد. همچنین فرض شد فناوری افزون بر نیروی کار در قالب سرمایه فیزیکی نیز ظاهر می شود. یافته ها نشان داد سرمایه فیزیکی مهم عامل در رشد اقتصاد ایران است و بازده آن 0/3-0/4 به دست آمد. اما نقش بسیار کمی برای متغیرهای سرمایه انسانی و سرمایه زیست محیطی به دست آمد. همچنین نقش سرمایه اجتماعی بطور نسبی شایان پذیرش و مثبت برآوردشد که در حدود یک سوم تا یک چهارم سرمایه فیزیکی میباشد.

Keywords:

مدل رشد , سرمایه اجتماعی , سرمایه زیست محیطی , ایران