بررسی تاثیر متقابل آموزش و پرورش و دانشگاه فرهنگیان

امروزه اهمیت و جایگاه تعلیم و تربیت بر هیچ کس پوشیده نیست اما این که چگونه و با چه سیاست ها و ابزاری بتوان به این مهم به طور کارساز و سازنده دستیابی پیدا کرد بسیار حایز اهمیت و بسی سخت و دشوار است.چرا که تعلیم و تربیت رام کردن و دست آموز کردن نیست، بلکه فراهم آوردن زمینه برای رشد و شکوفایی استعدادهای ذهنی انسان و یا در مرحله کامل تر ایجاد خلاقیت و ابتکار در فکر و نیروی اندیشه انسان است. لذا لزوم تحقق آن کاملا محسوس است.آموزش و پرورش همانطور که از اسم آن پیداست بیشترین مسیولیت را در این زمینه دارد و این وظیفه خطیر و مهم را باید با همکاری دانشگاهها و دیگر مراکز آموزشی به هدف هستی نزدیک تر کند.یکی از این مراکز آموزشی، دانشگاه فرهنگیان می باشد. نقش دانشگاه فرهنگیان در آموزش و پرورش، فقط تعلیم دروس، انتقال میراث فرهنگی نسل های گذشته به نسل جدید و پرورش قوای ذهنی دانش آموزان نیست؛ بلکه فراتر از آن ها، رشد و پرورش دانش آموزان در ابعاد جسمانی، ذهنی، عاطفی، اجتماعی و اخلاقی از اهداف اصلی نظام آموزش و پرورش محسوب می شود. با توجه به اهداف مذکور، مسوولیت و رسالت دستگاه آموزش و پرورش در دانشگاه فرهنگیان، بیش از پیش سنگین تر و حساس تر شده و ضرورت انجام اصلاحات اساسی در ساختار، برنامه ها و روش های آموزشی و پرورشی آن اجتناب ناپذیر است. در این میان، ایجاد تحول در نظام تربیت معلم را باید پیش نیاز تحقق هر نوع تحول در نظام آموزشی دانست؛ لذا به نظر می رسد که دانشگاه فرهنگیان، نخست با انجام اصلاحاتی در تربیت معلم، می تواند گام های اساسی را در ایجاد تحولات در نظام آموزشی بر دارد.دراین مقاله سعی بر آن است که اهمیت و جایگاه تعلیم و تربیت و بانیان اجرای آن مورد بحث قرار گیرد و چارچوب ها ، شایستگی ها و انتظاراتی که از این ارگانها می رود، بررسی گردد.

Keywords:

دانشگاه فرهنگیان , آموزش و پرورش , دانشجو معلم , تعلیم و تربیت , شایستگی های حرفه ای