ارایه مدلی جهت اولویت بندی قطعات حادثه خیز درون شهری بر اساس تحلیل سلسله GIS مراتبی با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی مکانی (مطالعه موردی: رینگ سوم شهر همدان)

به دلیل محدودیت بودجه و زمان جهت ایمن سازی، ضروری است که تمرکز بیشتری بر روی مناطقی صورت پذیرد که بتوان با صرف کمترین هزینه، بیشترین کاهش را در تصادفات بوجود آورد. همچنین جهت بررسی تصادفات داشتن داده های کافی یک مزیت محسوب می شود، بنابراین قبل از آمارگیری و بازرسی تصادف لازم است تا نقاط پرحادثه شناخته شده تا با تمرکز بر آن نقاط اولا سرعت بازرسی صحنه تصادف بالاتر رفته و دوما آمار و اطلاعات به اندازه کافی برداشته شود؛ همچنین تاثیر جاده بر وقوع تصادف با دقت بیشتری تحلیل شود. قطعه بندی باید به شکلی انجام گیرد که تعدادی از خصوصیات جاده در طول قطعه ثابت باشد. این خصوصیات عبارتند از مشخصات هندسی، سطحی راه و شرایط محیطی. در این تحقیق به دنبال اولویت بندی قطعات حادثه خیز درون شهری براساس تحلیل سلسله مراتبی پرداخته خواهد شد. معیارهای انتخاب شده جهت انتخاب قطعه حادثه خیز شرایط هندسی راه، شرایط سطحی راه، کاربری محل و وضعیت روشنایی هر قطعه بوده است. پس از مدل سازی بر اساس معیارهای کیفی توسط پرسشنامه روند مقایسات زوجی تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل هر قطعه از زیر معیارهایی جهت اخذ اهمیت و اولویت هریک استفاده شد که نمایش آن بوسیله جی آی اس و نرم افزار آرگ جی آی اس انجام شد. نتایج حاصل از مدل سازی با استفاده از شاخص شدت تصادفات ارایه شده توسط کمیسیون ایمنی راه ها صحت سنجی شد که مدل محصول دارای تطابق بالایی با شدت تصادفات داشت. در نتیجه قطعه بلوار یادگار امام با اختلاف فاحشی نسبت به سایر قطعات دارای اولویت حادثه خیزی انتخاب شد.

Keywords:

قطعه بندی , قطعه حادثه خیز , تصادف , سلسله مراتبی , درون شهری