تاثیر تمرینات هوازی با شدت متوسط بر سطوح آیریزین سرمی رت های نر دیابتی ناشی از استرپتوزوتوسین

دیابت یکی از اختلالات مهم متابولیکی می باشد. براساس مطالعات، ارتباط معنی داری بین هورمون آیریزین و شاخص مقاومت به انسولین ( از شاخص های اصلی در دیابت نوع دو ) مشاهده شده است. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر یک دوره تمرین هوازی با شدت متوسط بر سطوح آیریزین رت های دیابتی ناشی از استرپتوزوسین می باشد. در این مطالعه تجربی 16 سر رت ( در محدوده ی وزنی: 190 تا 235 گرم)، پس از یک هفته سازگاری با محیط آزمایشگاه، با استفاده از STZ دیابتی شدند. در ادامه رت هایی که گلوکز خون بالاتر از 300 میلی گرم بر دسی لیتر داشتند، انتخاب شده و به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین هوازی (6 هفته، 5 روز در هفته ) تقسیم شدند. در پایان مداخله نمونه های خونی برای اندازه گیری میزان آیریزین جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون های کلموگروف اسمیرنوف و آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد مقدار آیرزین در رت های گروه دیابتی پس از انجام تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنتل دیابتی افزایش می یابد ولی این تغییرات از نظر آماری معنی دار نمی باشد (P> 0/05). براساس نتایج این پژوهش می توان نتیجه گرفت که برای تغییرات آیریزین احتمالا نیاز به تمرینات هوازی با شدت بالاتر و مدت زمان بیشتری می باشد.

Keywords:

دیابت ملیتوس , آیریزین , تمرین هوازی , مایوکاین