جایگاه امر به معروف و نهی از منکر در مردم سالاری دینی از منظر قرآن و روایات

امر به معروف و نهی از منکر یکی از فروع دین اسلام، و از ضرورت های اجتناب ناپذیر حیات اجتماعی است. این اصل بر حوزه-های مختلف زندگی فردی و اجتماعی انسان تاثیرگذار است و یکی از این حوزه ها، عرصه ی اجتماعی- سیاسی است که نمودبارز آن، نظام مردم سالاری دینی می باشد. حال مساله ای که در این زمینه مطرح میشود این است که امر به معروف و نهی ازمنکر در نظام مردم سالاری دینی از چه جایگاهی برخوردار است. با توجه با آموزه های غنی و سرشار دین اسلام پیرامون اینمساله، در این تحقیق تلاش شده است با روش توصیفی- تحلیلی، و بررسی محتوایی آیات قرآن کریم و روایات اهل بیت علیهمالسلام این مساله مورد تبیین قرار گیرد. براساس یافته های تحقیق، در آموزه های اسلامی امر به معروف و نهی از منکر در نظاممردم سالاری که از چهار نقش مهم و محوری برخوردار است که عبارتند از: نقش امر به معروف و نهی از منکر در نظارت مردمبر حکومت، نقش امر به معروف و نهی از منکر در گسترش مشارکت مردمی، نقش امر به معروف و نهی از منکر در تقویتبینش عمومی و نقش امر به معروف و نهی از منکر در وحدت و همبستگی اجتماعی. شایان ذکر است که به جز موارد مزبور،کارکردهای دیگری نیز برای امر به معروف و نهی از منکر در نظام مردم سالاری دینی قابل فرض می باشد، اما در حقیقت سایرکارکردها، از این کارکردهای چهارگانه نشات می گیرد یا به آنها متکی می باشد.

Keywords:

امربه معروف و نهی از منکر , مردم سالاری دینی , حکومت اسلامی