چالش های اخلاقی مربیان پرورشی در فضای مجازی و راهکارهای برون رفت از آن

تعلیم و تربیت از جمله امور انسانی است که به دلیل نقش برجسته اش در تمام امور زندگی بشر اهمیت به سزایی داشته بهطوری که مورد توجه اندیشمندان مختلف بوده و هرکدام با بیانی برآن تاکید نموده اند. پرداختن به تعلیم و تربیت هم از نظرچند بعدی بودن و هم پیچیدگی های خاصش درسطح نظری و عملی آن را تبدیل به امری مهم و بی بدیل ساخته است.بدیهی است در حوزه تعلیم و تربیت یکی از تاثیرگذارترین و در عین حال دشوارترین مباحث، اخلاقی بارآوردن نوجوانان وجوانان است، لذا پرداختن به مباحث مربوط به اخلاق و پیرو آن تربیت اخلاقی از جایگاه رفیعی برخوردار است. اندیشمندان وفیلسوفان از دیرباز به مقوله اخلاق و حتی اخلاق از منظر تربیت نظر داشته اند. چنانچه ارسطو غایت تعلیم و تربیت را تربیتاخلاقی و فضیلت دانسته (کاردان، 1381:174)؛ وخواجه نصیر اراده و اندیشه را خاستگاه اخلاق دانسته است. (کیانی، بختیار نصرآبادی، 1390).افزون بر این، کار مربیان پرورشی نیز مانند همه عرصه های دیگر زندگی انسان، آمیخته با مسایل اخلاقی است. حل مشکلات وتعارضات اخلاقی در عرصه کاری این مربیان، مخصوصا در فضای مجازی از دغدغه های جامعه علمی است.این پژوهش براساس روش ها و اهداف اخلاق کاربردی نگاشته شده است و به عنوان زمینه ساز نگارش منشوری اخلاقی درفضای مجازی برای مربیان پرورشی می باشد. هدف این نوشتار، بررسی چالش های اخلاقی مربیان پرورشی در فضای مجازی وراهکارهای برون رفت از این چالش ها می باشد، که با بهره از روش تحقیق مروری و با استفاده از منابع کتابخانه ای و اینترنتیدر کنار منابع قرآنی و روایی مرتبط با تربیت به توصیف و تبیین موضوع پرداخته شد.

Keywords:

فضای مجازی , اینترنت , مربی پرورشی , چالش های اخلاقی