نقد دیدگاه خاورشناسان در باره نقش اخذ جزیه از اهل کتاب در گروش آنان به اسلام

گسترش اسلام در سرزمین جزیره العرب و سرزمین های تحت قلمرو ایران و روم موجب ارتباط مسلمانان و اهلکتابی گردید که با بستن پیمان با مسلمانان بر اساس نص صریح قرآن کریم و سیره نبی مکرم اسلام (ص)، بهعنوان اهل ذمه موظف به پرداخت مالیات سرانهای به نام جزیه به حاکم اسلامی شدند. حکومت اسلامی در قبالدریافت جزیه موظف به حمایت از آنان گردیده تا در کنار مسلمانان، همزیستی مسالمتآمیزی داشته باشند.تلاش برای پاسخ به شبهات خاورشناسان در زمینه روابط مسلمانان با اهل ذمه امری بسیار ضروری است وآگاهی بخشی و بصیرت افزای مسلمانان در عصر حاضر اهمیت این مساله را دوچندان می نماید. در این پژوهشسعی بر آن است تا با روش توصیفی- تحلیلی به نقد دیدگاه خاورشناسان در باره نقش جزیه در گروش اهلکتاب به اسلام پرداخته شود. برخی از خاورشناسان بدون رعایت اصل بیطرفی در تحقیقات علمی که خود مدعیآن هستند، به نقش جزیه در گروش اهل کتاب به دین مبین اسلام اصرار ورزیده و عواملی همچون: فطری وعقلانی بودن معارف اسلام و جامعیت آن، جذابه های بی نظیر قرآن کریم، عدالت خواهی و مساوات طلبی اسلامی،نقش بیبدیل مبلغان مسلمان در گسترش اسلام، سبک زندگی و روابط اجتماعی مسلمانان و عدالت ورزی ونیکوسیرتی اهل ایمان را نادیده گرفته اند. و به تحریف و نقص معارف ادیان پیش از اسلام که جذابه ای در میانپیروان خود نداشته و خشک و بیروح گشته بودند، اشاره ننموده اند. آنان محدودیت های اجتماعی و فشارهایاقتصادی جزیه را که در بیشتر اوقات، مقدار آن کمتر از مالیاتی بود که مسلمانان تحت عنواین مختلفی بهحکومت اسلامی می پرداختند را بزرگ کرده و آن را علت گرویدن اهل ذمه به دین اسلام دانسته، که به دور ازواقعیت های تاریخی است.

Keywords:

جزیه , اهل ذمه , گروش به اسلام , فشارهای اجتماعی و اقتصادی , خاورشناسان